Ik geloof dat ik het u – door alle drukte en feestvreugde – nog geeneens heb verteld, maar het waren roerige weken in huize NEnz. Want al vechtend tegen de gebruikelijke januaridip overleden er twee lieve familieleden vrijwel tegelijkertijd, wat er nogal inhakte. En terwijl ik nog in begrafenisoutfit zat bij te komen van de laatste begrafenis, kwam er een telefoontje van vriendlief die vertelde dat zijn auto, zijn geliefde eerste auto, twee seconden geleden in de prak was gereden door een gek die door rood reed, toen moest uitwijken en daarop drie auto’s raakte, waarna hij frontaal tegen de neus van vriendlief’s Mini – keurig netjes wachtend voor het stoplicht – tot stilstand kwam. Ik wist niet hoe ik het had. Terwijl ik met mijn ouders (bij wie ik op dat moment was) onderweg was naar de plek des onheils, bleek dat we ook nog eens de afslag hadden gemist waardoor we minstens een kwartier langer door moesten rijden, keren en weer terug. Mijn vader zat te vloeken in de auto, mijn moeder tetterde hysterisch in twee telefoons (terwijl ze maar belde met één persoon) en ik? Ik kreeg enorm de slappe lach.
Eenmaal op de crime scene bleken alle 8 betrokkenen gelukkig ongedeerd (waaronder een paar kids) en alleen maar erg geschrokken. Het zag er ook absurdistisch uit; die vier gehavende auto’s, een afgezette kruising, verkeersregelaars, wegsleepauto’s en een kapot stoplicht op de grond. Pas na tweeënhalf uur zaten we weer thuis, met ijzig koude tenen.
"Wat heeft deze klaagzang te maken met de vrolijke gekleurde boxjes op de foto’s?", hoor ik u denken. Wel, daarover kan ik kort zijn: weinig. Maar zo gaat dat nou eenmaal met rouwverwerking: dat komt op de gekste tijden opzetten. En dat moet je niet onderdrukken.
En trouwens, zoals mijn moeder ook al zei na afloop van dit alles: "Zo, en dan zou ik als ik jullie was nú lekker een weekend Parijs boeken. Dat kunnen jullie wel gebruiken." En zie daar de link: ik hoop dus binnenkort lekker even ’te kunnen uitwaaien’ in Parijs, alwaar ik uiteraad direct naar de Ladurée-store zal rennen om dit tasje vol macarons, uit een samenwerking met sieradenlabel Yazbukey, te veroveren. Cool, non?
I’d do it all again – Corinne Bailey Rae
Lees 
Snowglobes, in alle soorten en maten. Nog steeds op de ‘moet-bemachtingen-lijst’: Carrie’s snowglobe (uit Sex and the City), met de skyline van New York. 
Nieuw hier? Lees meer over '
