Joepiedepoepie! Afgelopen zaterdag kwam mijn ipodsokje binnen via de post! Ich bin ein blij meisje! Nooooit meer huilbuien omdat er krasjes op mijn zilveren liefje zitten! Voortaan heeft ‘ie t lekker warm in zn sok. Kleine teleurstelling: omdat deze speciaal voor mij op maat werd gemaakt, aangezien de sok eigenlijk voor een grote ipod bestemd was, zag ik tot mijn verbazing dat de spreuk: ‘Play that phonky music’ veranderd was in ‘Play that phonk music’. Op zich geen ramp natuurlijk, want phonk music is ook een bestaand iets. En hij is cuuute! Jep, ik ben er al helemaal overheen. Sock it 2 me.

Natuurlijk zijn we allemaal très zunig op onze mooie shiny ipodjes. Maar waar laat je dat ding wanneer je ‘m meeneemt in de bus of in de trein? Ik krijg iedere keer weer een hartstilstand wanneer ik een nieuw krasje op mijn zilveren liefje ontdek. Gelukkig zijn ze er vaak eenvoudig af te boenen, maar toch, voor de zekerheid, wil ik graag een hoesje voor mijn persoonlijke jukebox. Apple dacht al slim te zijn door speciale ipodsokken op de markt te brengen. Enig probleem is dat deze dingen alleen per zes stuks verkocht worden. Dus als je voor een funky roze sokje gaat, moet je er automatisch ook een stomme donkerblauwe bijnemen (de andere kleuren zijn nog wel leuk). Ik dacht een slim pact met mijn broertje gesloten te hebben, waarin we hadden afgesproken dat we samen zes ipodsokken zouden kopen en dat hij dan de grijze, donkerblauwe en oranje sokken zou nemen en ik de roze, groene en turqoise tot mijn eigendom zou maken. Maar daar had zijn vriendin, L. ook wel oren naar. En dus wilde zij met z’n drieeën een doos delen. Probleem: zij wilde ook de roze sok. Tsja, en wat dan? Daarom besloot ik op een crea middag zélf een sok in elkaar te flansen. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Daarom knipte ik het enkel-gedeelte van een oude, doch zeer vrolijke sok af (er stond een afrovrouwtje op, das toch best leuk?) en naaide ik de onderkant dicht. Ik heb mijn moeder nog nooit zo hard horen lachen om een creatie van me. Daarna ging ik aan den slag met vilt, wat uitmondde in een explosie van kleine viltstukjes door mijn kamer en een stuk oude stof waarin mijn ipod mini alle kanten op wiebelde. Daarom heb ik besloten dat ik het toch maar van de kant-en-klaren exemplaren moet hebben. En de ipodhoesjes hierboven brengen mij zo ongeveer in katzwijm. For now alleen nog te koop in het buitenland, dus ik zit voorlopig iedere avond op mijn knietjes naast mijn bed met mijn lieve vriend God te praten…

Hopelijk kunnen we één dezer dagen de schade die President Balkenende aan ons imago heeft aangedaan, weer inhalen. Er is namelijk een ultrahip gadget-achtig dingetje op de markt dat eindelijk wél in ons boerenklompenlandje, namelijk bij KPN, te krijgen is (in tegenstelling tot de Anna Sui telefoon en nog meer van dat leuks). Men noeme hem: de hiptop 2. Ja, dat er dan weer zo’n suffe naam aan kleeft, dat zullen die Nederlanders wel op hun geweten hebben.
Enniewee, ik krijg een roze waas van hebberigheid voor mijn ogen als ik het dingetje zie. Volgens mij is ‘ie namelijk i-de-aal. Het grote verschil met je gewone gsm’metje is namelijk dat de Hiptop een uitklapbaar toetsenbord heeft en dat je met dit kleine dingetje niet alleen kunt bellen, maar ook kunt surfen over internet, mailen en chatten. En natuurlijk ziet ‘ie er veel stylisher uit dan een grijze Nokia. Zo kun je de bling-versie (boven afgebeeld) op de kop tikken, maar ook voor de girly of Henk Schiffmacher lay-out gaan. Ik zeg: iemand is binnenkort jariiiig…!

Gna. Gnagna. Gnagnagna! Ze hebben nu bij het Kruidvat sleutelhangers die verdacht veel weghebben van de Prada-exemplaren. Met als groot verschil dat het qua prijs zo’n 136 euries in de portemonnee scheelt. Fijn hè? Ik heb er eentje gekregen en wel een leuk skully-exemplaar. Jaja, soms zijn zulke winkels best handig!
En nu wil ik alles weten over jullie cheap tricks!

Graaf even diep in je geheugen en remember de Furby. Één keer heb ik de zware taak op mij genomen om te babysitten op de pluizige troetel van een vriend van mijn broertje. Het leek me wel leuk, zo’n furry friend. Maar op die mening kwam ik al gauw terug. Het beest blééf maar doorbrabbelen in Furby-taal waar ik geen reet van begreep. Op geen enkele manier kreeg ik ‘m stil. Ik voedde ‘m (door op z’n tong te drukken), sprak lieve woordjes tegen hem en wiegde hem zelfs in slaap, maar het mocht niet baten. Hij was zelfs zó praatgraag, dat hij mij uit mijn slaap hield door midden in de nacht liedjes te gaan zingen. Als ik ‘m dan uit pure woede een klap op z’n kop gaf, bleef ‘ie hangen en hoorde je alleen een ontzettend irritant “Wuuuuuuuuuuuuuuuuh!”. Ook geen succes dus. Vele keren heb ik, gewapend met schroevendraaier, een einde aan Furby’s leven moeten maken door zijn batterijen uit ‘m te rukken. Met een mini-trauma tot gevolg.
En ik kan mijn lol op, want Furby is back in een new & improved versie. Naast het feit dat Furby 2 er verschrikkelijk eng uitziet, schijnt hij ook nog eens méér te kunnen praten dan zijn broertje. Volgens bedrijf Hasbro, waar de biologische ouders van het wezen zich huisvesten, is Furby één brok “intelligentie, expressie, nieuwsgierigheid, plezier en bovenal: LIEFDE!”
Ik stel voor om de Furby-makers allen een Furby 2 te schenken. Voor op hun nachtkastje.

Stiekem heb ik er altijd al van gedroomd om graffiti-artiest te zijn. Het lijkt me zo spannend om midden in de nacht rond te sneaken op straat met grote bussen graffiti in je rugzak en je persoonlijke tags achter te laten op muren en treinen. Of course is het not done om zomaar alles een beetje met een dikke laag verf te vervuilen, maar ik mag er toch over dromen, of niet soms?
Wel, Parissienne Fafi maalt niet om een bevuild muurtje meer of minder. Zij reist de hele wereld over om muren te beschilderen met haar zogenaamde Fafi girls; sexy, manga-achtige poppetjes met rondingen waar je u tegen zegt. En ik vind haar meiden echt te gek. Er is al een boek uit met het werk van Fafi, en ze ontwierp een complete lijn urban vinyl-dolls (collector’s poppetjes) maar helaas is deze hot stuff in Nederland nog niet te krijgen. Wat er deze zomer wél van Fafi in de schappen ligt, is een gloedjenieuwe agenda. Ik zeg alvast dag tegen mijn dubbeldikke organiser…

Met een fijn zomerzonnetje in het vooruitzicht is het natuurlijk noodzakelijk om alvast het meest begeerlijke leesvoer in te slaan, zodat je straks niet alleen met je neus in de zon zit, maar ook in de boeken. Hier alvast wat fijne exemplaren voor de bookfreaks onder ons…

1. Sock monkeys, een boek met meer dan 1863 sockmonkey’s die schrijver Ron Warren allemaal in zijn bezit heeft. Let’s go bananas!
2. Extraordinary objects vol.2, met de meest weirde, nutteloze en leuke objecten ter wereld.
3. Writing, Urban Calligraphy and beyond, mooie foto’s van werk van graffiti-artiesten en logos.
4. Andy Warhol Fashion, een boek vol met mooie modeillu’s van Andy himself.
5. Miss Van ken je misschien wel van de ontwerpjes op de Fornarina-kledingstukken van afgelopen seizoen. In dit boek vind je een aantal schetsen van de getalenteerde Francaise.
6. Japanese Graphics Now, met foto’s van Japanse verpakkingen, posters, advertenties en webdesign.
7. De musthave voor elke girl met een donker randje: Emily Strange’s book. Step into her world.

1. Boek: Fashion illustration next (boek met supermooie plaatjes), 2. Styleguide: Very New York (met alle hotspots uit de Big Apple), 3. Bikini van No.Lita (ciao bella), 4. Lipbalm in de smaak van Bubble Yum kauwgom (yum!), 5. Ipod bedolven onder swarovskisteentjes (doe maar glam), 6. Portable pick-up (laten we wel wezen: vinyl is zooveel leuker dan cd’s), 7. Cassette oorbel (ik ben m al zelf aan t fabriceren -althans ik piel wat aan)

Gwen has it all: een geweldige zangcarrière, een kledinglijn die hipper dan hip is en een schare Harajukugirls die daar gaan waar Gwen haar torenhoge schoentjes neerzet. En ja, wat doe je als je the fabulous life leidt? Precies: alles vastleggen op beeld, om later wanneer je grijs en verlept bent en twee kunstheupen hebt terug te kunnen zien hoe geweldig je leven was toen je nog jong was.
Maar die saaie zilveren cameraatjes zijn natuurlijk helemaal niet leuk. Dat kan fashionabler. Daarom ontwierp Gwennie een Harajukucam die te koop is via www.hpshopping.com. If i was a rich girl…

Die Pharell is een bezig bijtje. Naast het produceren van track na track, het ontwerpen van sneakers en kledingstukken voor zijn Bathing Ape kledinglijn, het flashen van zijn ‘ice’ en het versieren van de ene hot chick na de ander, vond hij ook nog de tijd om een complete zonnenbrillencollectie te ontwerpen voor Marc Jacobs van modehuis Louis Vuitton. Nou, die wil ik wel op mijn neus!