Natúúrlijk hadden jullie deze datum al maandenlang in jullie bomvolle agendaatjes genoteerd staan met een grote roze kring eromheen… en natúúrlijk hebben jullie de dagen ongeduldig af lopen tellen totdat het zover was… en natúúrlijk werden jullie vanochtend versufd wakker en dachten jullie opeens: “Jeej, het is een blijde dag!” Nee? Ow, ik wel. Vandaag kruip ik namelijk in de rol van b-daygirl. En dat houdt in: zeer veeleisend zijn (“jij moet het voor me doen, want ik ben jarig en ja, ik wil absoluut een citroentje in mijn cola”), het scala aan verrassende gezichten opzetten en aan iedere geïnteresseerde oom/buurman/opa uitleggen dat je wéét dat je inmiddels 22 bent, dat dat heeeel oud is en dat je inderdaad op zoek moet naar een huis, een baan, een hond en een auto.
Verder vind ik het natuurlijk hartstikke leuk hóór, jarig zijn. Lieve berichtjes van vrienden, cadeautjes (the best part!) en het lijkt wel alsof je meer de tijd neemt om te genieten van je dag. Alleen was ik liever 21 gebleven. Tweeëntwintig klinkt zo, zo, nietszeggend. Ik ken eigenlijk maar weinig mensen die 22 zijn. Óf ze zijn 21, of ze zijn 23 of ouder. Maar 22, nee. En dan die twee tweeën, kom op zeg, verzin iets beters. Nee, 21 dan. De magische leeftijd. Dan voel je je volwassen. Maar léuk volwassen. Zo van: “Kom laten we gaan dansen bij die te hippe nachtclub en cocktails gaan drinken”-volwassen. Niet “Owjee ik moet nu toch echt het huis uit en een baan vinden en ik heb allemaal nare verplichtingen owjee”-volwassen. Tja. Maar goed, dat zien we morgen wel. Als ik 22 en 1 dag ben.
Graag wil ik ook nog even een applaus afroepen over mezelf, want ik heb gisteravond met bloed, zweet en tranen helemaal in mijn uno een Roti Kukus gemaakt. Ja, dat vond ik toch eigenlijk best knap. Het is dan wel geen roze Hello Kitty taart, zoals hierboven, maar lekker smaakt ie wel. En iedereen die langskomt, krijgt een stukje. Fijne dag allemaal!

Toen ik vandaag een schattig klein meisje door de straat zag drentelen, dacht ik opeens: wat was het toch altijd leuk om op te passen. Hoewel, altijd, ik herinner me ook nog dat ik de huilbaby van de buren met geen mogelijkheid stil kreeg op een snikhete dag en zo ongeveer op het punt van pure wanhoop stond, tot de buurvrouw ineens achter me opdoemde als een geest uit een fles. Wat zal ik er professioneel uitgezien hebben. Of wat te denken van die keer dat ik zestien was en mijn vriendje stiekem over had laten komen. We zaten net verstrengeld in een liplock toen ik vanuit mijn ooghoek zag dat de kleine dreutel waarop ik paste naar beneden was gekomen in haar Barbie-pyamaatje en met grote ogen naar de tv stond te kijken, terwijl het waanzinnige monster uit de horrorfilm net close-up in beeld was. Tadaa: twee jeugdtrauma’s op een presenteerblaadje.
En toch, ondanks al deze zeer ongemakkelijke situaties, lijkt het me best leuk om weer eens deel uit te maken van de Babysittersclub. De kids mogen toch altijd nog maar kort opblijven nadat paps en mams uitgezwaaid zijn (tenzij je op zaterdagavond babysit, ik zeg het je, not a good idea, je hebt je handen vol) en die tijd kun je fijn vullen door ongegeneerd met Barbies te spelen. Daarna kun je easy peasy geld verdienen terwijl je de nieuwste aflevering van Desperate Housewives kijkt, met je neus in de studieboeken zit of een nieuw stukje tikt achter de laptop. Ik zeg: best ideaal. Misschien hangt er binnenkort wel een briefje van me in de supermarkt…

Jeetjemineetje, ik ben zooo trots op mezelf! Ik heb namelijk net, he-le-maal zelf, mijn wenkbrauwen geëpileerd! Normaal moet ik altijd vriendin L. lief aankijken, maar nu hanteerde ik on my own de neonroze pincet. Ik vind het zo geweldig! En niets drie kleine haartjes, nee, ik denk wel 30 stuks ofzo! Ik ben zo blij!

Jahoe! Gisteravond ben ik naar het optreden van Soulive op North Sea Jazz Heats The Hague geweest! En het was in één woord fantastisch! Ik heb staan swingen met mijn kruk. Oooh lieve lezers, wat houd ik toch van jazz-muziek… die mooie, geweldige, héérlijke jazz-muziek… En soulmuziek, och wat houd ik ook van soulmuziek… Ik moet je ook vertellen dat ik een zwak heb voor mannen die mooie muziek maken. Die helemaal gepassioneerd opgaan in wat ze spelen. En die zich vol overgave storten op hun sax, drumstel, contrabas of gitaar. Of voor mijn part op de microfoon (neehee, niet letterlijk). Vandaar ook dat ik voor mijn vriendje ben gevallen, denk ik zo. Maar ja, dat maakt wel dat ik altijd dubbel geniet van zo’n concertje als er mannelijk schoon op het podium aanwezig is, ladies. Verder houd ik hierover wijselijk mijn mond.

Na afloop van het heerlijke stukje muziek moest ik mijn gezelschap natuurlijk begeleiden naar het leukste tentje van Den Haag: Popocatepetl, voor wat cocktails en guacamole. Het is een Mexicaanse tent die ook in Utrecht zit, maar toch vind ik de Haagse vestiging leuker. En daar heb ik absoluut de allerlekkerste cocktail ooit gedronken. Ja mensen, we hebben een winnaar: de Caipirinha! Oh. My. God. Hemels! Toen ik alle Cahaca uit mijn rietje had gezogen, bleef ik nog een half uur lurken om al het sap uit de ijsklontjes en limoentjes te kunnen halen. L. merkte dan ook op: “You killed your drink!” En daarna ging ik weer hobbelend op mn kruk naar huis. Waar ik in mijn bedje heerlijk heb liggen dromen over jazzmuziek en Caipirinha’s. Wat kan het leven toch mooi zijn…

Volgens mij is dit de beste tijd van het jaar. En dat heeft er niets mee te maken dat het zomer is, of dat we vakantie hebben (sommigen van ons dan, huil). Nee, puur omdat ik volgende week jarig ben! Ha! Heppie bursjdee toe mie! En ik geniet er nu al met volle teugen van. Niets is zo leuk als een hele dag verwend worden (of, zoals ik al tegen mijn vriendje opmerkte: “Het zijn mijn vier weken, dus jij moet alles doen wat ik zeg!” Helaas trapte hij daar niet in…), overladen worden met cadeautjes, lieve berichtjes krijgen van je vrienden en je helemaal klem drinken aan cosmopolitans. Ik kijk er naar uit!

Vandaag kwam vriendinnetje S. langs, om haar verlopen verjaardag en mijn aankomende b-day te vieren. En ze bracht een geweldig cadeau mee! Een one-of-a-kind sleutel-/tas-/broek-hanger van Funkie Fabrics, gekocht in één der NEnz’s favo stores; Funkie House. Je weet toch?!
Enniewee, ik ben er helemaal verliefd op. Het is tenminste ook geen enge Here Jezus, zoals die vent in ‘Jesus Christ Superstar’ (voelen wij hier een jeugdtrauma naar boven sluipen?).
Gelukkig was zij ook blij met haar toffe Fafi-tas. I know, i know, mijn Fafi-gekte wordt cliché, maar ik kan dan ook niets anders dan mijn vreugde omtrent de coole chica’s met de wereld te delen. Ghandi predikte vrede, ik verspreid het woord van de Fafi Girls. Sometimes a girl’s gotta do what a girl’s gotta do. Amen.

Jahaa, het is weer tijd dat ik jullie trakteer op een stukje uit mijn Bad Girl’s Guide. En nu de zomermaanden gearriveerd zijn en wij straks weer en public met onze winterbodies in bikini moeten verschijnen, kan ik me voorstellen dat je denkt: ‘Ieks! Een vetrol!’ Don’t worry gal, het is namelijk verrekte handig om een beetje extra spek op de ledematen te hebben. Omarm je vetrollen ladies! En wel hierom:

*Het ondersteunt je in tijden van oorlog
*Je hoeft geen vestje mee te nemen voor dates op een koele zomeravond
*Je hebt (meestal) automatisch ook grotere boobs
*Je kunt overal comfortabel slapen
*Je bent wel de laatste die omkomt door verhongering als je vliegtuig neerstort in het Andes-gebergte
*Er is meer van jou om van te houden
*Als je de telefoon in je nekrollen plaatst, kun je hands-free bellen
*Je hoeft geen wetsuit te dragen als je gaat surfen
*Je kunt gemakkelijk een pen tussen je dij en bil verstoppen om telefoonnummers van knappe boys mee te noteren bij het zwembad of op het strand

Vertaald door NEnz uit de Bad Girl’s Guide To Getting Personal

*Mijn Benefit BadGal Mascara is on it’s way (to my crib, that is)!
*Mijn groepje had een 8 voor het BNN-tv-project op school
*Ik heb zojuist goedkeuring van mijn praktijkbegeleidster gehad over mijn stagevoorstel (eindelijk komt alles goed!)
*Urenlange bikinipasdrama’s zijn mij bespaard gebleven, want ik had gisteren in één keer een leuk (én afgeprijsd) exemplaar in handen…
*… én die Replay-riem met plectrums die ik al zo lang wilde en nu ook afgeprijsd was…
*… én het boek Fashion Now!
*Ik ben over een week en één dag jarig
*Iedereen reageert zo lief in mijn gastenboek
*NEnz gaat bijijijijna op vakantie!
*Mijn fysio vond m’n ‘Shop Till You Drop’ shirtje leuk
*Mams heeft net allemaal verse bamisoepjes voor me gekocht (ook die Japanse met sesam!)
*Ik ga donderdag naar North Sea Jazz Heats The Hague om Soulive te gaan bekijken
*Vanavond komt mijn loverrr langs!

“Zo Nens, wanneer heb je voor het laatst autogereden?”, vroeg een kennis mij zojuist.
“Eeehmm voor het laatst met jou samen, toen het sneeuwde…?”, zei ik, mijn nagels afkluivend en onder de tafel kruipend van schaamte.

The thing is, ik heb mijn rijbewijs inmiddels al een jaartje of anderhalf, maar ik ben nog nooit on my own de weg op gescheurd. Dat, daar ben ik zelf heilig van overtuigd, valt mijn ouders te verwijten. De dag na het binnenhalen van mijn roze papiertje ging ik met mijn vader naast me in zijn auto een rondje rijden door Nieuwegein, wat uitliep op een catastrofe (als je een meisje met een hevig verhit gezicht in een bordeauxrode auto langs hebt zien komen; dat was ik). Mijn moeder stond luid gillend achter het keukenraam omdat ik bij het uitdraaien van de auto bijna de vijf meter lange Amerikaan van mijn overbuurman raakte (wie koopt er dan ook zo’n auto, da’s vragen om problemen) en mijn vader zat naast me te vloeken in de bijrijders-seat omdat ik de lantaarnpaal op de hoek van de straat op het nippertje ontweek. De poging om in te parkeren op een groot marktterrein in de buurt bezorgde me klamme oksels, waardoor ik in een uitbarsting van pure hysterie uit de auto stapte en weigerde mijn voetjes ook nog maar één keer op het gaspedaal te plaatsen. Mijn vader moest toen inparkeren.
Sinds die keer hebben mijn ouders me nooit meer aangeboden om hun auto te lenen. Vreemd. Maar het onuitstaanbare is dat ze voortdurend, wanneer ze verwikkeld raken in gesprekken over auto’s, autorijden, autoschade, of wat dan ook, tegen me zeggen: “Owja NEnz, je moet ook weer eens wat vaker gaan rijden!”, het hoofd heftig meeknikkend om me duidelijk te maken hoe vierkant ze zelf achter die uitspraak staan. “Autorijden? Waarmee? Mijn luchtferrari?” roep ik dan recalcitrant terug. Sjeezus. Inmiddels is het al wel weer een half jaar geleden dat ik voor het laatst een auto heb bestuurd. En ik heb nooit lang achter elkaar in zo’n kar gereden, steeds maar één tot een paar uur. Daarom mijn missie voor deze zomer: het autorijden weer oppakken. Alleen weet ik dus nog niet in welke auto. Heeft er iemand een tip om mijn ouders ervan te overtuigen dat ik een hele verstandige, zelfstandige, rijvaardige dochter ben?

Vandaag had ik een bijzondere behandeling bij de fysio. En wel in de vorm van een workout. Jaja lieve lezers, ík moest mij uit de naad werken terwijl mijn fysio ervoor betaald kreeg om niets te doen en breed glimlachend toekeek. De saddist. Maar ja, hilarisch was het wel. Zeker als je bedenkt dat ik al in geen tijden aan sport heb gedaan (ik was bijna vergeten hoe je het spelde). Zo moest ik met gigantische tollen aan de weer, die leken op de lolobal die we vroeger hadden (zo’n bal met een platform eromheen, zoals de planeet Saturnus). Natuurlijk kon ik mijn evenwicht weer niet bewaren en stuiterde ik door de kamer. I need some work on that, maar goed.
Overigens wil ik jullie graag vertellen dat ik zojuist drie vuurwerkknallen hoorde vanaf het pleintje achter mijn huis. Jaja, wrong season guys! Maar toen ik dat met alle lucht uit mijn longen door het raam naar ze toeriep, kwam ik tot de ontdekking dat dat wel erg hysterisch was. En je weet maar nooit hoe ze erop reageren hè? Misschien krijg ik binnenkort wel gillende keukenmeiden door de brievenbus. If so, bedankt alvast lieve lezers, voor alle goede logmomenten. En vergeet niet om mijn roze Fatboy te doneren aan Milou.

Nog zoiets: ik kreeg net een zomerstokje uitgereikt. En hoewel ik eerst estafette-achtige taferelen over mijn netvlies zag dansen, waarbij ik als een bezetene klepperend op mijn teenslippertjes de warme buitenlucht inrende, kan ik nu met een fijne gemoedsrust zeggen dat het hier gewoon gaat om een lijstje. Gekregen van Loutje en waarvan ik geacht wordt om hem na invulling door te spelen naar nog drie andere webloggers. Wel, hier gaat ‘ie dan.

Favoriete vakantieland:
Uhmz… nou het gaat bij mij niet zozeer om een land. Meer om een plaats. Graag zou ik namelijk mijn tripje naar New York nog eens willen herhalen. En als het moet, wil ik er ook best wonen hóór, ik ben heel inschikkelijk.

Favoriet zomerdrankje:
Mijn eigen versie van de Cosmopolitan (ontstaan uit gebrek van goede wodka); lycheelikeur met een scheut rosé en dubbel friss met frambozen en appel. Jaja.
Maar die klok ik overigens ook met gemak weg in de winter hoor. Hips.

Favoriet zomergeurtje:
Wanneer de eerste zonnestraaltjes doorbreken, draag ik mijn Calypso van Lancôme weer.

Favoriete zomeractiviteit:
Mijn verjaardag vieren (ben jarig in juli) en wat áltijd vaste prik is in de zomer, is een bezoekje aan het North Sea Jazz Festival… behalve dit jaar dan (programmering viel tegen). Maarrr ik ga wel naar het gratis North Sea Jazz Heats The Hague op 8 juli.
Verder vind ik het geweldig om met een boek in de tuin te zitten op warme dagen. Laat mij maar gewoon lekker lezen hoor. Prima.

Meest romantische zomermoment:
Ik was een beetje teleurgesteld omdat mijn vriendje bleek te moeten werken op mijn verjaardag. Tot hij me op de dag zelf belde op mijn gsm: “Waar ben je?” vroeg hij. Ik: “Ik ben inkopen voor mijn verjaardag aan het doen. Hoezo?” Hij: “Ik sta voor je deur met je cadeau!” Dat was echt superlief! Helaas was hij zo stom om zijn autodeuren dicht te slaan terwijl de sleutels én mijn cadeau er nog inlagen. Tsja. Maar het is allemaal alweer vergeten en vergeven hoor. En ik ben blij dat ik the summer of 2005 samen met hem mag beleven…

God wat stel ik dat romantisch, ik zou de nieuwe Danielle Steel kunnen worden! Haal een bakje!
Enne, ik geef het stokje door aan Monique, Charlotte en Tieka (new in weblogland!). Ik hoop dat jullie het beter doen dan ik.

Ha! ‘No Sweat’ staat er hier op deze Chicks On Speed-tas. I don’t think so girls, want om met Ella Fitzgerald te spreken: ‘It’s too darn hot’. Het is dat ik vanwege mijn zere pootje niet in spastische breakdancemoves uit kan breken, anders had ik het nog warmer gehad. Want ja, wat ga ik altijd doen als het weekend wordt? Dansen van vreugde. En dat staat wat oncharmant met een kruk, kan ik je vertellen. Maar we, klagen niet, neen, we genieten van ons Hollandse hittegolfje en braden onze benen croma-bruin in het zomerzonnetje.
Heeft een van jullie gisteren nog naar America’s Next Topmodel gekeken? Ik brak bijna door de geluidsbarrière van vreugde om het feit dat Ann ein-du-luk eens een keertje niet als een dode kakkerlak op een foto stond. Ze is namelijk mijn favoriet qua looks. Niet qua personality hoor, nee, daar heeft ze het met haar dramatische huilsessie om het feit dat Eva niet met haar op de kamer wilde vorige week, ontzettend mee verbruid. Ik dacht even dat ze haar polsen door zou snijden en Eva met het bloed zou gaan besmeuren. Gelukkig deed ze dat niet. Tja.
Amanda is volgens mij een beetje gek geworden. Zal wel komen door de peroxidedampen van haar nieuwe blondieblondblond look. Was ze eerst zo lief en onschuldig, nu is ze een rasechte bitch. Ik dacht dat ik erin bleef toen ze over de catwalk liep en iets vunzigs met haar tong deed.
En Yaya, die is echt heel mooi. Ik hoop dat ze het ver schopt. Net als Toccara; ge-wel-dig dat er eindelijk eens een big bootylicious babe in zit, die blij is met haar rondingen en zich niet zo gaat uithongeren als zo iemand als Cassie. Ja, ik ben verslaafd aan de serie.
Fijn trouwens hè, dat het weer weekend is? Niet dat ik nou door de weeks zoveel uitspook, maar dan hoor (ik zeg hóór) ik eigenlijk druk typend achter de pc aan mijn afstudeerscriptie te werken. En in het weekend kan ik zeggen, ‘Poehpoeh, het is weekend, ik hoef niet aan mijn afstudeerscriptie’. En weg zijn de schuldgevoelens. Daar kan Hans Klok nog een puntje aan zuigen.
Gaan jullie nog de beest uit hangen dit wochenende? Ik niet hoor, ik ga morgen even naar de Pasar Malam in Nieuwegein. Jaja, we hebben ook een Pasar Malam. Bestaande uit drie kramen, wel te verstaan. Waarvan er één al voor tien uur ’s ochtends van zijn voorraden Tjendol af is, omdat mijn broertje dan langs is geweest. Stel je een jongen van twee meter voor die dol is op Tjendol. Ja, dan wil het wel. Misschien dat ik daarna even ga kijken voor een nieuwe bikiniki. Nee oplettende lezers, dit is geen tikfout, ik zeg altijd bikiniki. En al ben ik me ervan bewust hoe nerderig dat klinkt, maar ik ben dan ook een ontzettend nerd. Had je niet verwacht he?
Lieve piepeltjes, enjoy your weekend!

P.s. sorry voor deze onzinnigheden!